Ignacy Krasicki mieszkał w Skierniewicach
Pod koniec życia sławny pisarz i poeta tak podsumował wybór drogi życiowej: „Szedłem dla grosza i dla chwały Bożej”.
W styczniu 2017 roku mija 250 rocznica pierwszej wizyty w Skierniewicach arcybiskupa i pisarza Ignacego Krasickiego.
Była to rzec można krótka wizyta towarzyska. Ignacy Krasicki po otrzymaniu godności biskupa warmińskiego odwiedził rezydującego w Skierniewicach prymasa Władysława Łubieńskiego, którego był wcześniej sekretarzem.
Do pałacu w Skierniewicach Krasicki przeprowadził się na dłużej dopiero 28 lat później - w 1795 roku. I wtedy to, jak pisze Hanna Muszyńska-Hoffmanowa w książce „Joanna, moja światłość”, spacerując po skierniewickim parku wyciął na korze wiązu rosnącego po prawej stronie pałacu prymasowskiego taki oto dwuwiersz: „Szczęście u dworu jak woda przeminie; Szumi, obraca, upada i ginie.”
Ignacy Krasicki (1735-1801) urodził się w zubożałej rodzinie magnackiej w Dubiecku nad Sanem. Od dzieciństwa przeznaczony był do stanu duchownego i w tym celu otrzymał staranne wykształcenie. Wiedział, że będzie to jego szansa na zrobienie kariery. Jak stwierdził pod koniec życia o wybranej drodze: „Szedłem dla grosza i dla chwały Bożej.”
Krasicki swoje obowiązki duszpasterskie pełnił należycie, ale bez entuzjazmu. Natomiast pracy literackiej oddawał się z zamiłowaniem. Pogodny z natury, o miłej powierzchowności i wielkich zaletach towarzyskich, posiadał dar zjednywania sobie przyjaciół. Między innymi zdobył przyjaźń przyszłego króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego, który po wstąpieniu na tron nadał Krasickiemu godność kapelana dworu, a następnie uczynił go biskupem warmińskim.
31-letni Krasicki otrzymał przy tej okazji także tytuł książęcy i niezłą pensję.
Po śmierci arcybiskupa Michała Poniatowskiego, młodszego brata króla Stanisława Augusta, Ignacy Krasicki został mianowany arcybiskupem gnieźnieńskim i przeprowadził się do Skierniewic.
Tutaj mógł spokojnie zająć się działalnością literacką. Tłumaczył z łaciny „Żywoty sławnych mężów” Plutarcha, pisał dzieło „O rymotwórstwie i rymotwórcach”. W skierniewickim pałacu powstały bajki i trzecia część „Pana Podstolego”. Krasicki wydawał periodyk literacki „Co tydzień”, który sam redagował. W latach 1798-99 ukazało się 39 numerów tego pisma. Arcybiskup pracował nad przygotowaniem całkowitego zbioru swych dzieł, które zostały wydane już po jego śmierci w 10 tomach. Uporządkował je i przygotował do publikacji oddany przyjaciel i doradca literacki Krasickiego, publicysta Franciszek Ksawery Dmochowski.
Podczas rezydowania w Skierniewicach Ignacy Krasicki uzupełniał swoją bogatą bibliotekę. Skupował nowe książki, zgromadził też wiele starożytnych i bardzo rzadkich wydań. W bibliotece liczącej ok. 4000 woluminów znajdowało się najwięcej dzieł z zakresu literatury pięknej i teorii wymowy. Arcybiskup posiadał także wyjątkowy unikat - trzytomowy, oprawiony w skórę rękopis Długosza. Pod koniec życia ofiarował ten egzemplarz kapitule gnieźnieńskiej. Po śmierci Krasickiego zbiory biblioteczne zostały sprzedane.
Krasicki był człowiekiem wykwintnym i estetą. Doceniał sztukę ogrodniczą i w Skierniewicach zajął się upiększaniem parku i ogrodu. Ogród przebudował i upodobnił do ogrodu w Smolanach w dawnej rezydencji prymasów warmińskich. Skierniewickim ogrodem zajmował ogrodnik Jan Krebs i kilkudziesięciu pracowników.
Ignacy Krasicki mieszkał w Skierniewicach do początku 1801 r. Był ostatnim prymasem rezydującym w skierniewickim pałacu. W marcu tegoż roku pojechał do Berlina, gdzie nagle zachorował i zmarł.