Niepublikowany wcześniej pamiętnik dr Stanisława Rybickiego ze Skierniewic (cz.3)

Opisana tu sytuacja pozostała tu w ogóle niezmienioną od 1867r, zmieniła się jednak w szczegółach. Przede wszystkiem, w epoce od której opis Skierniewic rozpoczynamy więc, wzmiankowane Bielany i Czerwonka były to po prostu pola orne do mieszczan należące na których, o ile przypominam sobie, żadnych jeszcze budynków nie było.

Szosa obok parku prostopadle do plantu idąca przecięta była linią Drogi Żelaznej, w miejscu tem istniał przejazd poza którym już zwyczajna droga dzieliła się na dwie strony jak to wyżej powiedzieliśmy.

Przed przejazdem szosa koło plantu kolejowego dotykająca parkanu pałacowego skręcała pod kontem prostym (jak to i dziś istnieje) dochodząca bezpośrednio do szczytu ówczesnego dworca kolejowego, którym był piętrowy budynek na terytorium ogrodu cesarskiego przy Drodze Żelaznej do dziś istniejący, podówczas przez Zarząd Drogi Żelaznej od Zarządu Pałaców Cesarskich na stację wynajmowany.