Koło miało na celu niesienie pomocy bliźnim, podtrzymywanie kontaktów koleżeńskich i zachęcanie do pracy społecznej.
W 1921 roku powstało stowarzyszenie studentów-skierniewiczan noszące nazwę Akademickie Koło Skierniewiczan. Nie było to jedyne stowarzyszenie skupiające młodzież przybyłą na studia do Warszawy. Nazywano je ogólnie „Akademickiemi Kołami Prowincjonalnemi.” Jak wszystkie organizacje samopomocowe Akademickie Koło Skierniewiczan miało na celu niesienie pomocy swoim członkom, podtrzymywanie kontaktów koleżeńskich oraz zachęcanie do pracy społecznej.
Praca Akademickiego Koła Skierniewiczan polegała na utrzymywaniu biblioteki naukowej zawierającej książki, których studenci, nie byli w stanie nabyć z własnych środków; na udzielaniu pożyczek, kwalifikowaniu do zakwaterowania w fundacyjnych pokojach w kolonii akademickiej przy ul. Grójeckiej w Warszawie, prowadzeniu różnych sekcji, świetlicy, urządzaniu odczytów oraz imprez w celach towarzyskich i dochodowych.
Koło organizowało koncerty, przedstawienia teatralne, wystawiając utwory z rodzimego repertuaru: Fredry, Perzyńskiego, Zalewskiego. Poza składkami członkowskimi i dochodami z imprez kulturalnych, koło wspierały instytucje samorządowe w Skierniewicach. Były to co prawda „skromne subsydja”, ale lepsze to niż nic. W latach 1924/25 sejmik skierniewicki ufundował jeden pokój w kolonii akademickiej, a magistrat na cele koła przeznaczył 200 złotych.
Na ogół wszyscy studenci, którzy ukończyli szkoły średnie w Skierniewicach, zapisywali się do Akademickiego Koła Skierniewiczan. Jednak nie wszystkim dane było ukończyć studia wyższe. Powodem nie był bynajmniej brak chęci do nauki, ale przede wszystkim ciężkie warunki finansowe i mieszkaniowe.
Jak to przedstawił w 1929 roku prezes koła, Kazimierz Przeorski: „Brak mieszkań w Warszawie i co za tem idzie, codzienne podróże na wykłady, ćwiczenia i seminarja oraz konieczność zarobkowania, przeważnie za niewielkiem wynagrodzeniem. Dlatego czas studiów wydłuża się niepomiernie, albo, co jest jeszcze gorsze, przerywa się lub porzuca zupełnie studia.”
W tamtym czasie z 28 słuchaczy wydziału humanistycznego Uniwersytetu Warszawskiego, którzy należeli do Akademickiego Koła Skierniewiczan, studia ukończyły zaledwie trzy osoby. Z liczby 24 skierniewickich studentów wydziału prawnego UW do końca studiów utrzymało się 8 osób. Na Politechnice Warszawskiej spośród 7 osób studiujących na wydziale elektrycznym studia ukończył jeden student ze Skierniewic.
Aby pomóc studentom w pokryciu kosztów zakwaterowania w Warszawie, w 1923 roku zarząd Akademickiego Koła Skierniewiczan założył Koło Przyjaciół Akademika Polskiego w Skierniewicach.
Podczas loterii fantowych i różnych akcji charytatywnych zebrano fundusze na zakup dwóch dwuosobowych pokoi w kolonii akademickiej dla studentów ze Skierniewic. Działalność koła nie wzbudziła jednak w skierniewickim społeczeństwie większego zainteresowania i Koło Przyjaciół Akademika Polskiego przestało istnieć.”