Suknie bogatych dam można oglądać w Muzeum w Nieborowie
W XIX wieku bielizna właścicielki pałacu w Nieborowie obejmowała: koszule, pantalony, gorset, staniczek gorsecikowy, stelaż pod spódnicę (krynolinę lub turniurę) i halkę...
Kompletnie ubrana dama miała na sobie siedem warstw stroju, nie licząc okryć wierzchnich i dodatków.
„Moda nieborowskich dam” to nowa wystawa czasowa w Muzeum w Nieborowie i Arkadii, podczas której po raz pierwszy w historii zaprezentowano zachowane suknie ostatniej nieborowskiej księżnej - Anny z Lubomirskich Radziwiłłowej, a także suknie innych nieborowskich pań zrekonstruowane na podstawie pałacowych portretów.
Do takich należy m.in. suknia w stylu antycznym Anieli z Radziwiłłów Czartoryskiej (z 1802 r.) oraz suknia w stylu biedermeier (z około 1832 r.) Leontyny Gabrieli Clary und Aldringen, żony Bogusława Fryderyka Radziwiłła. Suknie te prezentowane są w Sali Czerwonej, natomiast w Sali Białej można podziwiać oryginalne suknie, bluzki i dodatki Anny z Lubomirskich Radziwiłłowej, żony Janusza Radziwiłła. Jest wśród nich także w połowie oryginalna, a w połowie zrekonstruowana, suknia ślubna księżnej Anny z 1905 r.
Pomysł wystawy powstał, gdy pracownicy muzeum znaleźli - przypadkowo - w jednym z kufrów w magazynie koronki, kołnierze i wykrojone materiały przygotowane do uszycia sukni. Rekonstrukcji dokonała pracownia Nomina Rosae wykorzystując fragmenty zachowanych historycznych tkanin.
Muzealna wystawa „Moda nieborowskich dam” ma także niewątpliwie charakter edukacyjny. Możemy zobaczyć jak na przestrzeni epok zmieniały się stroje, a także jaki preferowano typ sylwetki.
Na początku XIX wieku królował styl antyczny inspirowany starożytnym Rzymem i Grecją. Suknie były proste niczym nocne koszule, odcinane pod biustem, dodatki skromne (przykład prezentowanej na wystawie jasnej kreacji Anieli z Radziwiłłów Czartoryskiej).
Z czasem ciężar ciężkości przechodził ku dołowi, suknie były coraz bardziej rozkloszowane, pas przesuwał się w dół (przykład sukni w stylu biedermeier Leontyny Gabrieli Clary und Aldringen).
W czasach powstania styczniowego z 1863 r. panie nosiły ciemne suknie, dopasowane u góry, o bardzo szerokich dołach rozpiętych na specjalnych stelażach - krynolinach. W latach 70 i 80. XIX wieku krynolina zastąpiona zostaje przez turniurę (filetowa suknia na wystawie), podkreślającą tył bioder i nadającą kobiecej sylwetce kształt litery S.
W okresie secesji czyli „belle epoque” figura kobiety ma wciąż modny kształt litery S, ale turniura nie jest już używana. Przełom XIX i XX wieku w modzie nie na darmo nazywany jest „belle epoque” (piękna epoka). Stroje dam zachwycają bogactwem tkanin, koronek, tiuli i dodatków. To z tego okresu pochodzą prezentowane na wystawie bluzki i suknie Anny z Lubomirskich Radziwiłłowej. Oczywiście nie tylko nieborowskie damy wciąż nosiły wówczas gorsety. Talia księżnej Radziwiłłowej była wąziutka. Na wystawie zaprezentowano również czarną suknię księżnej z lat 20. XX wieku. To już inne czasy - nie ma gorsetu, suknia sięga do połowy łydek i ma odkryte ramiona.
Stroje nieborowskich dam można oglądać w Muzeum w Nieborowie i Arkadii do początku czerwca.
